تا گل غربت نرویاند بهار از خاک جانم

    با خزانت نیز خواهم ساخت خاک بی خزان است

گر چه خشتی از تو را حتی به رؤیا هم ندارم

                   زیر سقف آشناییها می خواهم بمانم

بی گمان زیباست آزادی ولی من چون قناری

         دوست دارم در قفس باشم که زیباتر بخوانم

در همین ویرانه خواهم ماند و از خاک سیاهش

                شعرهایم را به آبیهای دنیا می رسانم

گر تو مجذوب کجا آباد دنیائی من اما

          جذبه ای دارم که دنیا را به اینجا میکشانم

عقل یا احساس؟ حق با چیست؟

                     پیش از رفتن ای خوب

            کاش می شد این حقیقت را بدانی یا بدانم