تا گل غربت نرویاند بهار از خاک جانم

    با خزانت نیز خواهم ساخت خاک بی خزان است

گر چه خشتی از تو را حتی به رؤیا هم ندارم

                   زیر سقف آشناییها می خواهم بمانم

بی گمان زیباست آزادی ولی من چون قناری

         دوست دارم در قفس باشم که زیباتر بخوانم

در همین ویرانه خواهم ماند و از خاک سیاهش

                شعرهایم را به آبیهای دنیا می رسانم

گر تو مجذوب کجا آباد دنیائی من اما

          جذبه ای دارم که دنیا را به اینجا میکشانم

عقل یا احساس؟ حق با چیست؟

                     پیش از رفتن ای خوب

            کاش می شد این حقیقت را بدانی یا بدانم

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

               چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادوکه چه بازی انگیخت

          آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار

           طالع بی شفقت بین که درین کار چه کرد

ساقیا جام میم ده که نگارنده غیب

            نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد

فکر عشق آتش غم دردل حافظ زد وسوخت

                   یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد

با من بگو از عشق ای آخرین معشوق

                      که برای رسوایی دنبال بهونم

                   

تقدیم به تو که دوستت دارم