همۀ وجودت پر از احساس و محبت است

پر از الفت و صمیمیت

در اوج خستگی و درماندگی و غصه

تو بهترین و محکمترین تکیه گاهی

تو که از وجودت برای آرامش و آسایش ما مایه گذاشتی

پدرم دوستت دارم تا بی نهایت

روزت مبارک

دلم برات تنگ شده جونم                میخوام ببینمت نمیتونم

بین ما دیوارهای سنگی                  فا صله یه عمره میدونم

بغض ترا نه مو شکستم              میخوام بگم عا شقت هستم

تو بین نا باوری شب                  خا لی گذاشتی هردودستم

   تو بودی تمام هستی و مستی وراستی وتمام قصۀ من

    تو بودی سنگ صبورم و صدای دورم و لبهای بستۀ من

نغمۀ خاطرنوازمرغ شب                             کاروان ماه را همراه بود

نیمه شبها آسمان را عالمی است                  آه اگر این آسمان بی ماه بود

خوشتر از شبهای مهتاب                             عالمی دیگر کجا دارد خدا

عالم عشق و امید و آرزوست                           عالم تنهائی و اندیشه ها

در فضائی روشن و بی انتها                         راه، سوی آسمانها باز بود

چشمۀ نور و صفای ماهتاب                         روح من دیوانۀ پرواز بود

اشک حسرت چهره ام را می گداخت             دیگر از غم طاقت و تابم نبود

زانکه در این کوره راه زندگی                         آسمانم بود و مهتابم نبود

پردۀ جانکاه ظلمت را بسوز                     ای دل من شعلۀ آهت کجاست

جانم از این تیرگی بر لب رسید                آسمان عمر من ماهت کجاست

امشب ز پشت ابرها بیرون نیامد ماه

بشکن قرق را ماه من بیرون بیا امشب